Στην προηγούμενη ανάρτηση είχα κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις, ότι τάχα μου η εισαγωγή θα έχει όλο το ενδιαφέρον και από κει και κάτω θα είναι απλά μετριότητες. Σας την έφερα. Σήμερα τα πράματα είναι ακόμα χειρότερα σε όλα, εκτός φυσικά από το γευστικό αποτέλεσμα. Αδιάφορη εισαγωγή και εικόνες για κλάματα. Δεν γινόταν αλλιώς όμως, ήθελα επιτέλους να γράψω αυτήν την απίθανη βασιλόπιτα. Αποκλείεται όμως να την έφτιαχνα δύο φορές, δεν το επιτρέπει η αυστηρή δίαιτα, άρα έπρεπε να γίνει σήμερα, αύριο έχω ψησίματα για κόσμο και δεν προλαβαίνω. Και μη ξεχνάμε και το νόμο του Μέρφυ, σήμερα έφυγα πιο αργά από κάθε άλλη μέρα από τη δουλειά, μετά σούπερ μάρκετ για υλικά, και κάπως έτσι είναι ήδη αργά το απόγευμα με το φως να φεύγει, ενώ με το ψήσιμο νύχτωσε κανονικότατα. Νυχτερινές φωτογραφίες λοιπόν, χάλια, αλλά είπαμε, ήθελα να γράψω. Και για τη βασιλόπιτα αλλά κυρίως γιατί πρέπει να σας δείξω το καινούριο μου παιχνίδι, άρτι αφιχθέν από τη Σουηδία. Μύλος αμυγδάλου (με επίσης νυχτερινές χτεσινές φωτογραφίες).
Η Λίζα, από τις ελάχιστες εναπομείνασες αναγνώστριες, μετά το απίθανο γουόκ που μου χάρισε, τώρα ήρθε σαν άλλος Άγιος Βασίλης από την Καισαρ... λάθος, από τη Σουηδία και μου έφερε αυτό το μικρούλι γκατζετάκι για να τρίβω τα αμύγδαλα, ό,τι πρέπει για αέρινα macarons. Η περίοδος των χριστουγέννων όμως δεν ενδείκνυται για τέτοιες παρασκευές, ενώ φυσικά και έπρεπε να τον χρησιμοποιήσω άμεσα. Εύκολο, μια από τις αγαπημένες μου βασιλόπιτες έχει αμυγδαλόσκονη, έχω και χρόνια να την κάνω, voila...
Για την ακρίβεια, την έκανα το 2010. Θυμόμουν όμως πολύ έντονα τα αρώματά της, όλο λέγαμε να την κάνουμε και σε άσχετη φάση αλλά δεν... Ειλικρινά δεν θυμάμαι πού βρήκα τη συνταγή, την έχω σε ένα χαρτάκι χειρόγραφη αλλά μάλλον είναι του Παρλιάρου, τότε έκανα σχεδόν αποκλειστικά δικά του γλυκά. Το βασικό της συστατικό εκτός από αμύγδαλα; Αποξηραμένα φρούτα, που όσο περισσότερα τόσο καλύτερα, και amaretto. Και λίγα φυστίκια για το καλό. Είναι σχετικά εύκολη αλλά απαιτείται δυνατό μπλέντερ ή μούλτι για το λειώσιμο των φρούτων.
Υλικά: 250γρ βούτυρο
250γρ ζάχαρη άχνη
250γρ αλεύρι μαλακό
1 κουταλάκι baking powder
125γρ αμυγδαλόσκονη
125γρ φυστίκια Αιγίνης τριμμένα
6 αυγά
300γρ αποξηραμένα φρούτα
200γρ amaretto
Όχι και τίποτε εξεζητημένο, όλα βρίσκονται σε όλα τα σούπερ μάρκετ, άντε και σε ξηροκαρπάδικα.
Ξεκινάω με τα φρούτα γιατί πρέπει να μουλιάσουν και να μαλακώσουν. Πήρα χουρμάδες, ξερά σύκα (προτιμώ τα καλαματιανά από τα Ευβοίας), δαμάσκηνα, βερύκοκα, ενώ είχα και φράουλες, περίσσευμα από κάτι απίθανα μπεζεδάκια γεμιστά με κρέμα φράουλας που έκανα στα γενέθλια της κόρης. Έβαλα απ' όλα και τα έκοψα σε μικρά κομμάτια.
Όσο πιο μικρά τα κόψουμε τόσο πιο εύκολα θα τα λειώσει μετά το μπλέντερ μας. Όπως είναι κομμένα τα ρίχνω σε μπασίνα και τα σκεπάζω με το amaretto να μαλακώσουν λίγο, όσο προλάβουν.
Δεν αγόρασα αμυγδαλόσκονη, είχα αμύγδαλα από παραγωγό της Θεσσαλίας και έχω και καινούριο παιχνίδι. Τα άσπρισα, τα στέγνωσα λίγο στο φούρνο χωρίς φυσικά να πάρουν χρώμα και λίγα λίγα τα έτριψα. Αποτέλεσμα; Πολύ φίνα αμυγδαλόσκονη, ανυπομονώ να φτιάξω και macarons με δαύτη. Παρένθεση: Σκέφτομαι την επόμενη φορά που θα κάνω macarons να ανοίξω την κουζίνα μου σε όποιον θα ήθελε να δει πώς γίνονται ή, πιο σωστά, πώς τα κάνω, μπορεί να μη γίνονται έτσι κανονικά... Κλείνει η παρένθεση.
Τα φυστίκια τα αλέθω στο μπλέντερ, χωρίς όμως να επιμένω πολύ, ας υπάρχει και κανα μικρό κομματάκι μέσα.
Κόβω το βούτυρο (που το έχω φέρει σε θερμοκρασία δωματίου) σε κυβάκια και το χτυπάω με την άχνη να αφρατέψει. Μόλις ασπρίσει προσθέτω αμύγδαλο και φυστίκι και συνεχίζω το χτύπημα.
Ρίχνω στο μπλέντερ τα φρούτα με το amaretto και τα χτυπάω μέχρι να γίνουν μια πάστα. Αν έχετε μικρό μούλτι χτυπήστε τα λίγα λίγα. Ρίχνω αυτήν την πάστα στο μίξερ και συνεχίζω για λίγο το χτύπημα.
Πλέον το μείγμα μοσχοβολάει, εκεί που κυριαρχούσε το φυστίκι, τώρα τη σκυτάλη παίρνουν τα φρούτα και το amaretto. Προσθέτω τα αυγά ένα ένα και τέλος το αλεύρι με το baking. Τώρα δεν χτυπάω, ανακατεύω με μια μαρίζ μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Το απλώνω σε τσέρκι 26 εκατοστών που το έχω τυλίξει με αλουμινόχαρτο ενώ στη βάση το έστρωσα και με λαδόκολλα.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 βαθμούς στον αέρα για πενήντα λεπτά περίπου, όπου δοκιμάζω με μαχαιράκι να δω αν έγινε.
Η βασιλόπιτα φουκώνει μεν αλλά όχι πολύ, όχι όπως έχουμε συνηθίσει από άλλα κέικ. Κανένα πρόβλημα, είναι μια χαρά και απλά όχι τόσο αέρινη. Ξεφορμάρω, αφήνω λίγο σε σχάρα να κρυώσει και αχνίζω.
Με ξέρετε, τα περίτεχνα στολίσματα δεν είναι το φόρτε μου, ακόμα και στις παιδικές τούρτες που κάνω άντε να απλώσω μερικά κερασάκια (κι αυτά παραγγελιά) στην κορυφή. Έτσι και τώρα, αν και δε θα με χαλούσε ένα μικρό κλαδάκι γκυ, που φυσικά δεν είχα. Τουλάχιστον κατέβασα το αλεξανδρινό από το πόστο του για μια φωτογραφία.
Επίσης σας είπα, δεν έφτιαξα δύο, αυτή θα κόψουμε μεθαύριο, οπότε δεν μπορώ να σας δείξω κομμάτι. Είναι όμως πάρα πολύ καλή, γιορτινή και μυρωδάτη, μοσχοβολάει πάλι το σπίτι, χωρίς να είναι εξτρίμ και τουματς (φοβερά τα ελληνικά μου πάλι).
Λίζα ευχαριστώ πολύ, να είσαι σίγουρη ότι, όπως και με το γουόκ, ο μύλος θα λειώσει στη χρήση όπως του αξίζει. Κέρδισες επίσης το δικαίωμα της παραγγελιάς, πες μου το αγαπημένο σου macaron και θα στο φτιάξω όποτε σου μυρίσει.
Καλή χρονιά σε όλους...
Υ.Γ.: Δεν ξέρω σε σας, αλλά στο σπίτι μας ο Αη Βασίλης έρχεται τα χριστούγεννα και όχι την πρωτοχρονιά. Τι βιβλίο συνταγών μπορεί να διαλέξει λοιπόν για ένα δύσκολο μάγειρα, όταν ο ίδιος δεν ασχολείται και πολύ με το άθλημα; Εύκολο, ένα βιβλίο όμορφο.
Blue Moon Soup λοιπόν, ένα βιβλίο για σούπες του Gary Goss με εικονογράφηση της Jane Dyer, που, ενώ δε διεκδικεί δάφνες γαστριμαργικής πρωτοτυπίας, είναι πανέμορφο με υπέροχες ζωγραφιές. Δείτε και μια εσωτερική όψη, φωτογραφημένη σε στυλ βιβλιοσκούληκο.
Μαζί με το βιβλίο με συνταγές από τα παραμύθια, είναι μακράν το πιο όμορφο βιβλίο μαγειρικής που έχω δει. Έχει καλό γούστο τελικά ο Άγιος...